Valide CSS! hetverhaalaarde3

1   2   3

Het Verhaal Aarde - The Earth Story:

========================

LAAT GEEN VIJAND ONS IETS SLECHTS TOEWENSEN: De hindoe visie op het milieu: door Karan Singh, India, Hindoe.

De mens is deel van de natuur, door onverbrekelijke geestelijke en psychologische banden verbonden met de elementen om zich
heen. Dit was de kern van de overgeleverde geestelijke wijsheid en is een duidelijk kenmerk van de Hindoe traditie, de oudste levende
religie ter wereld. De eeuwenlange schaamteloze exploitatie van de natuur breekt ons eindelijk op en een radicale andere houding
vergeleken met de natuur is nu niet meer een zaak van geestelijke verheffing of goede werken, maar een noodzaak om te overleven.

In dit laatste decennium van deze buitengewone eeuw- waarin we getuige zijn van niet eerder vertoonde vernietiging naast onvoorstelbare vooruitgang,
de wreedste massamoorden in de menselijke geschiedenis naast de grootste welvaart, de uitvinding van de meeste fatale wapens naast de meest
fantastische ruimte verkenningen- bevinden we ons op een kritieke tweesprong in de lange en moeizame geschiedenis van de menselijke soort op
de planeet Aarde. Binnen ons eigen leven is een tijdversnelling opgetreden, zowel ten goede als ten kwade. Terwijl wetenschappelijke toepassingen
de levensstandaard van miljoenen heeft doen stijgen, hebben de problemen van de mensheid ook wereldomvattende dimensies aangenomen.

Het voortzetten van atoomproeven en dumpen van radioactief afval, de gevaren van het broeikas en het afbreken van de ozonlaag,
de dreiging van ontbossing en de vernietiging van vele soorten flora en fauna, de enorme lucht- en watervervuiling en de vergiftiging
van de voedselketen, de kwaadaardige onderwereld van drugs en de alarmerende verspreiding van onverdraagbare ziektes het zijn
allemaal problemen die de hele mensheid betreffen, en die niet alleen op wereldomvattende wijze aangepakt kunnen worden.

Op dit kritieke punt in de evolutie zoekt de mens naar een model, een nieuwe filosofie, een nieuw uitgangnspunt, een nieuw bewust-
zijn dat de plaats van het oude moet innemen. En het is geen toeval dat dit gebeurt op een tijdstip dat de mensheid in groot gevaar
verkeert; niet door een ander soort, niet door buitenaardse wezens, maar door zichzelf. Diep in de menselijke psyche heeft zich een
vreselijk vergif ontwikkeld dat ontelbare nog ongeborene generaties bedreigd. Niet alleen onze eigen soort, maar elk leven op deze
planeet. De verschrikkelijke Golfoorlog heeft ons de ecologische ramp laten zien die een ieder groot conflict teweegbrengt.

Maar het vergif is absoluut ook te voorschijn gekomen. Dagelijks worden miljoenen dollars, roebels, ponden en franken uitgegeven aan
het fabriceren van monsterlijke wapens met een niet eerder vertoonde vernietigingskracht. Men schat dat er nu meer dan 50.000 atoom-
bommen op Aarde zijn, elk duizend maal krachtiger dan de bommen die Hiroshima en Nagasaki verwoestten aan het begin van het atoom-
tijdperk, elk met meer explosieve kracht dan alle bommen die beiden partijen samen in de hele tweede wereldoorlog hebben afgeworpen.
De Golfoorlog heeft aangetoond dat, ondanks het einde van de koude oorlog, regionale conflicten wereld omvattend kunnen worden.

De schaamteloze exploitatie van onvervangbare natuurlijke hulpbronnen heeft een plundertocht veroorzaakt. Als dit zo doorgaat zal het
resultaat een reeks ecologische rampen zijn, die het leven op deze planeet verstoren. Niet dat we gebrek hebben aan intellectuele of
economische middelenom deze problemen aan te pakken. Wetenschappelijke ontdekkingen en technologieën vorderingen hebben ons
capaciteiten geschonken om al deze uitdagingen op te lossen. Waar het aan ontbreekt is de wijsheid en het gevoel om juist te handelen.

Onze verbijsterende communicatie technologie, die nu de hele planeet omvat, maakt zelden gebruik van de enorme mogelijkheden om wereldomvattende waarden
te verspreiden en een meer liefdevol bewustzijn te stimuleren. Integendeel, de media staan bol van geweld en verschrikkingen, van wreedheid en bloedbaden,
die niet alleen het bewustzijn van onze jeugd verminken maar ook onze gevoeligheid afstompen voor de problemen van het lijden en de pijn van de mensheid.

We hebben dringend behoefte aan een ommezwaai in onze politieke en opvoedkundig beleid. We moeten zorgvuldig
gestructureerde wereldwijde programma's ontwikkelen, die duidelijk en onherroepelijk gebaseerd zijn op het uitgangspunt
dat de overlevering van de mens afhankelijk is van het groeien van een wereldomvattend creatief en liefdevol bewustzijn.

We hebben behoefte aan een hele reeks opvoedkundige en onderwijskundige hulpmiddelen- van films, geluids-
en videobanden tot radioprogramma's en gedrukt materiaal- die zijn gebaseerd op de volgende uitgangspunten,
welke, hoewel geenzins exclusief Hindoe, gegrondvest op de klassieke wijsheid en inzichten van deze grote cultuur:

De planeet die wij bewonen en waarvan wij allen onderdanen zijn planeet Aarde is een enkele, levende, pulserende
entiteit; de menselijke soort is uiteindelijk een samenhangende, uitgebreide familie, Vasudaiva Kutumbakam zoals de Veda's
zeggen; verschillen in ras en godsdienst, nationaliteit en ideologie, seks, en seksuele voorkeur, economische en sociale
omstandigheden moeten, hoewel ze belangrijk zijn, beschouwd worden in de betere samenhang van de planetaire eenheid.

De ecologie van de planeet Aarde moet behoed worden blindelings vernietiging en keiharde uitbuiting, en tot bloei worden gebracht voor het welzijn
van nog ongeborenen generaties c)Schijnheiligheid, fundamentalisme en fanatisme, hebzucht en jaloezie, zowel tussen individuen als tussen groeperingen
en landen, zijn schadelijke emoties, die overwonnen moeten worden bij het betreden van de komende eeuw; liefde en samenhorigheid, zorg en behulp-
zaamheid, vriendschap en samenwerking zijn de eigenschappen die aangemoedigd moeten worden als we onze nieuwe planetaire bewustzijn ontwikkelen.

De grote wereldreligies moeten niet langer met elkaar strijden om suprematie, maar samenwerken voor het welzijn van de hele mensheid.
De gouden draad van het geestelijk streven dat hen verbindt moet gekoesterd worden, in plaats van dogma's en exclusivisme die hen verdeeld
houden.e)De gewone mensen van deze planeet moeten bij hun politieke en religieuze leiders aandringen op en hen desnoods dwingen tot een koers
die in harmonie is met de nieuwe planetaire gemeenschap, en die een houding gebaseerd op achterhaalde en verouderde formuleringen afwerpt.

De enorme mogelijkheden van de media -film en televisie, radio en drukpers- moeten creatief gebruikt worden als we dit hele
proces op gang willen brengen. Dit is geen vage toekomstdroom maar een absolute en dringende noodzaak als de mensheid in dit
atoomtijdperk haar eigen technisch vernuft wil overleven en veilig wil overschakelenm naar een planetaire gemeenschap.

========================

TERUG NAAR ONAFHANKELIJKHEID: OP ZOEK NAAR HET EVENWICHT TUSSEN DE AFRIKAANSE LEEFOMSTANDIGHEDEN EN HET MILIEU:
door Koning Moshoeshoe II, Lesotho, Basuto.

Net als de mensen in andere delen van de wereld worden de mensen in Afrika vandaag de dag geboren in een wereld met een vervuilde lucht
en vervuild water, in een wereld waarvan de onvervangbare natuurlijke rijkdommen snel aan het verdwijnen zijn. Zij werden geboren in een wereld-
deel waar vele duizenden sterven van honger in een wereld waar voedsel overvloedig aanwezig is; een werelddeel dat tot voor kort in staat was<
zichzelf te voeden en overschotten produceerden en waar troosteloze armoede onbekend was; een werelddeel waar tirannieke regimes, gesteund
door internationalefinanciële instellingen en hebzuchtige lokale elities, hun eigen volken vaak de fundamentele mensenrechten ontzeggen.

De meeste onderdelen van onze mondiale crisis- oorlog, overbevolking, overconsumptie, honger en onderdrukking- zijn symptomen van een
eenzijdige culturele ontwikkeling die vaak "beschaving" wordt genoemd. Daarmee ontken ik niet dat deze westerse ontwikkelingscultuur eclatante
successen heeft opgeleverd en de rest van de wereld nog steeds veel waardevols heeft te bieden. Wanneer het westen echter een zorgvuldige studie
zou maken van andere culturen, van hun spiritualiteit en hun evenwichtige manier van omgaan met de natuur, zou het daarin de aanzet kunnen vinden
voor een houding ten opzichte van de natuur, als vervanging voor de agressieve regulering en het streven naar beheersing van de natuur en de materie.

Aangezien het Westerse ontwikkelingsmodel, met zijn kennelijk inherente behoefte om de bestaande natuurlijke rijkdommen te
beheersen en te exploiteren, het menselijke aanpassingsvermogen verre overtreft, heeft het die zelfde rijkdommen drastisch uitgeput
door een voortdurende overconsumptie. Zowel in Afrika als in de rest van de zogenaamde Derde Wereld was het resultaat hiervan een
steeds toenemende overheersing en afhankelijkheid, sociaal- economische achteruitgang en een tragisch verlies van culture identiteit.

De in Afrika cultuur ingebouwde vaardigheden om te leven en te overleven, zoals het vermogen om de bevolking te voeden,
zijn sterk afgenomen. Zij zorgden voor zekerheid en een stabiele samenleving, gebaseerd op kleinen gemeenschappen waarbij
voldaan werd aan basisbehoeften op materieel en emotioneel gebied vanuit een evenwichtige relatie met de natuurlijke omgeving.

Deze vaardigheden werden duizenden jaren in praktijk gebracht zonder de behoeften aan overconsumptie, uitgebreide tech-
nologie, gecentraliseerde staatsstructuren of kortstondig materieel gewin te laten prevaleren boven de natuur. Het verlies van
deze manier van leven, en daarmee van een eigen culturele identiteit, is de reden voor de onderontwikkeling en de huidige crisis
in Afrika de ernstige politieke instabiliteit, het sociale en economische verval, slecht bestuur, wijdverbreide corruptie, et cetera.

Het Westerse economische model, dat beschouwd wordt als een wondermiddel voor de mondiale economische ontwikkeling, heeft de nadruk
gelegd op de verhouding tussen mensen en materieel bezit op basis van onderlinge competitie, dit in scherpe tegenstelling tot de culturele
nadruk die men in Afrika legt op een sociaal economische orde die op een rechtvaardiger en evenwichtige basis de verhoudingen regelt tussen
mensen onderling en tussen mensen en hun natuurlijke omgeving. De moderne Westerse overheids economie is gebaseerd op het idee van de mens
als een homo economicus, iemand bij wie de kosten bateanalyse voor alles gaat. Een dergelijk uitgangspunt past niet in het Afrikaanse denken.

Hoewel het Westerse economische en politieke model de vitale rol van de cultuur steeds ontkent, moet een onafhankelijke cultuur de politicologie
en de economie niet links laten liggen. Afrika slaat hulp en de deskundigheid van het Westen niet af, maar het zou graag zien dat deze overdragen
werden op een wat rechtvaardiger basis van wezenlijke partnerschap, in een bondgenootschap met de progressieve krachten in het Noorden- een
samengaan in een gemeenschappelijke inspanning om het hoofd te bieden aan de problemen die de hele mensheid raken en waarvan de oorzaken en
gevolgen geen rekening houden met grenzen of culturen, maar waarbij het recht van elk volk om anders te zijn wel in acht genomen moet worden.

Het wordt steeds duidelijker dat heel veel mensen op deze Aarde de noodzaak erkennen van een nieuwe alternatieve wereldorde, die gebaseerd
is op nieuwe ideeën over duurzame ontwikkeling voor onze gezamenlijke toekomst, en op een nieuw wederzijds respect voor het recht anders te zijn.

========================

DE MASSAI: HET NET SLUIT ZICH OM DE NOMADEN: door Kamoriongo Ole Aimerru Nkongoni, Kenya, Massai.

Je ziet nu zelf dat een persoon land bezit, en dat was vroeger nooit het geval. En dan nog laten de Massai het vee van andere ook op hun
land grazen. Als ze dat niet doen, wat gebeurt er dan als er een periode van droogte is? Dan moeten zij zelf misschien hun vee op het land
van een ander laten grazen. Het is duidelijk dat we mekaar moeten helpen. Als vroeger iemand na een periode het geluk had dat een deel
van zijn kudde het had overleefd, moest hij een aantal dieren aan zijn verwanten geven die niets meer hadden. Dat zie je nu bijna niet meer.

Sommigen gebieden waar we onze dieren mee naar toe namen zijn nu veranderd in nationale parken en we mogen er niet meer in. Dit
is onrechtvaardig We moeten onze dieren daarheen kunnen brengen, tenminste in de droge tijd. De Massai vallen de wilde dieren niet lastig,
we laten ze met rust omdat zij een deel van God's schepping zijn. Toen ik nog jong was, was het land van iedereen, maar nu hebben
sommigen een eigendomsakten en verkopen het land, soms voor heel weinig geld. Sommigen verkochten hun land en laten hun dieren
grazen op het land van andere of van de regering, sommigen werken voor anderen en dat soort dingen is niet goed voor de Massai.

Ik heb gemerkt dat de mensen elkaar niet meer respecteren zoals vroeger. Ze zijn inhalig en denken alleen nog aan geld. Sommigen zijn heel
rijk geworden terwijl hun familieleden en leeftijdsgenoten arm blijven. In plaats van elkaar te helpen zoals het hoort, zorgen ze alleen voor zichzelf.

========================

DE NUBIERS: ZE BOUWDEN EEN DAM EN NAMEN ONS ONZE RIVIER AF: door Baher Kamal, Egypte, Nubier.

Tot aan het begin van de twintigste eeuw verliep het leven hier zonder dramatische veranderingen, tot aan het moment warop, in 1920,
in Aswan de eerste dam werd gebouwd die de loop van de loop van de wateren van de Nijl moesten reguleren en moest zorgen voor een
adequate waterstand gedurende het grootste deel van het jaar. Toen werden de Nubiers geconfronteerd met wat wel de allereerste gedwongen
migratie op grote schaal kan worden genoemd. Voordat de dam werd afgebouwd werden mensen ook wel van tijd tot tijd door allerlei factoren, zoals
een hoge waterstand van de Nijl, gedwongen te verhuizen, maar die factoren hadden nooit iets uit te staan met menselijke activiteiten of ingrepen.

Het bouwen van de dam betekende het verlies van een derde van ons land. De in 1912 en 1913 uitgevoerde werkzaam-
heden ter verhoging van de dam leverden nog meer ontheemden op en het verlies van nog eens een derde van ons land op,
wat tegelijkertijd leidde tot een toename in de migraties van Nubiers naar de stedelijke centra van Egypte, met name Cairo.

De ouderen vertellen ons nu hoe de nieuwe situatie gebruiken heeft voortgebracht die vroeger niet bestonden. In vroegere dagen bedreven
dorpen ruilhandel in voedsel. Er werd betaald met dadels. tegenwoordig wordt alles gekocht en verkocht. Onze vaders en grootouders aten wat
hun land opleverde. tegenwoordig moet je naar de winkels om allerlei voedsel producten te kopen waarvoor je met contant geld moest betalen.
Intussen heeft de wereldwijde campagne om de monumenten van het land van de Nubiers te redden de aanzet gegeven tot massa-toerisme, en
dat deed onze jonge mensen, vrijwillig of gedwongen, hun toevlucht nemen tot de dienstverlenende sector, ten koste van de landbouw of de
visserij. Het contact met buitenlanders heeft er ook toe geleid dat onze tradities steeds meer door Westerse gewoonten worden overgeschaduwd.

Een ander ernstig probleem is de verdamping van het rivierwater die optreedt omdat het reusachtige grote oppervlak van het reservoir is blootgesteld aan de straling
van de Zon. Sommigen experts hebben berekend dat zo'n vijftig procent van al het water dat in het reservoir word opgevangen en opgeslagen door verdamping verloren
gaat. Een deel van dit verlies wordt gecompenseerd door de zware regenbuien die in het gebied vallen, maar er kan niet worden ontkend dat het klimaat is veranderd.

Onze mensen, die Egypte zoveel hebben geschonken, die een eigen formidabele cultuur ontwikkelden, die ooit overvloedige oogsten kenden en de visvangt
beoefenden en nu in de grote werken als kelner, hebben de prijs betaald voor een moderne technologie waarmee men de Nijl, hun Nijl, wilde beteugelen
en elektriciteit wilde opwekken om er onder meer voor te zorgen dat de hedendaagse televisietoestellen onophoudelijk buitenlandse series kunnen uitzenden.

========================

VOORBIJ DE LAATSTE BOOMGRENS: door Pekka Aikio, Finland, Sami.

De radioactieve wolk die over Scandinavia kwam na de nucleaire ramp bij Tsjernobyl in 1986 was slechts de meest recente van een reeks gebeurtenissen
die de afgelopen de natuurlijke omgeving hebben aangetast van de rendierenhouders van Sami (Lapland) het woongebied van het Samivolk. Het kappen
van bos, de aanleg van waterbekkens, het massatoerisme en een ernstige luchtvervuiling waren stuk voor stuk rampen voor de Sami's, een inheems volk
dat, net als de Noord Amerikaanse Indianen en de Inuit (Eskimo's), zich hadden leren aanpassen aan de harde leefomstandigheden in het gebied bij de poolcirkel.

De traditionele Sami- cultuur was gebaseerd op een overleverings economie waarbij de mensen vrijwel volledig voor zichzelf konden zorgen middels de vis-
vangst, de jacht en het houden van rendieren en volledig afgestemd op het omringende ecosysteem, waarbij zij natuurlijke rijkdommen op een ecologische
verantwoorde manier gebruikten. Het doel was welzijn op de lange termijnen uitgestrekte gebieden werden dan ook voorzichtig en slechts in gedeelten gebruikt.

De hedendaagse Sami weten dat hun leefomgeving zo kwetsbaar is dat het eeuwen duurt voor de schade weer is hersteld, als dat al mogelijk is. Zij zeggen
dat de maatschappij die hen omringt hen koloniseert en hun milieu en hun economie heeft beinvloed door hun land en het water langzamerhand af te pakken.
Bij de Sami is de mens onderdeel van het ecosysteem, met culturele activiteiten die aangepast zijn aan een ecologisch evenwicht tussen wat de natuur kan
geven en wat de mens kan gebruiken van de produktiecapaciteiten van de natuur. Net als hun inheemsen broeders en zusters zeggen de Sami's: "de Zon is
onze vader en de Aarde onze moeder". Uit de culturele overlevering weten de Sami hoe zij gebruik moeten maken van de natuur zonder haar uit te putten.

De Sami-cultuur is een levende cultuur die de menden in staat stelt zich aan te passen aan verschillende natuurlijke omstandigheden en nieuwe kennis te vergaren
waardoor zij kunnen overleven. De sociale omgeving, de verhoudingen tussen individuen in een groep of onderling, kan snel aangepast worden aan veranderingen,
zowel van de natuurlijke omgeving als van de verschillende culturele elementen. Die omgeving draagt altijd het kenmerk van onze houding tegenover de natuur.

De ramp bij Tsjernobyl in 1986 zorgde voor een keerpunt in de opvattingen van de Sami's met betrekking tot milieu problemen. Sinds-
dien moest het Sami volk een mogelijke milieu ramp onder ogen zien, zelfs in het ongerepte Lapland, hoewel de werkelijke gevolgen
van de nucleaire neerslag heel wat erger was in de jaren zestig na de nucleaire kernproeven van de sovjets op Nova Zembla.

EINDE.

1 2 3